सरस्वती-रहस्य (उपनिषद्)
सरस्वती-रहस्य (उपनिषद्) छगू काव्य ख। थ्व काव्य मुक्तिक उपनिषद्या अन्तर्गतय् उपनिषद् दुने ला [१]। थ्व श्रुति प्रचलनया छगू महत्त्वपूर्ण धार्मिक ग्रन्थ ख।
थ्व उपनिषदया अर्थ “बुद्धि देवीया गुप्त ज्ञान” ख। थ्व छगू अन्त्य मध्यकालीन युग संस्कृत ग्रन्थ ख व हिन्दू धर्मया चिधंगु उपनिषदय् छगू ख। थ्व ग्रन्थयात ८गु शक्ति उपनिषदय् छगूया कथं वर्गीकृत यानातःगु दु व कृष्ण यजुर्वेदय् दुथ्याःगु दु ।
उपनिषद स्त्रीत्वयात शक्ति (ऊर्जा, शक्ति)या रुपय् व आध्यात्मिक ब्राह्मण सिद्धान्तया रुपय् महिमा बिइगु निंतिं नांजाः। थुकिलि भक्ति व वेदान्त शब्दावलीया संयोजनया व्यापक छ्येला दु। एनेट विल्के व ओलिभर मोएबसं थ्व ग्रन्थया अन्तर्निहित दार्शनिक आधार अद्वैत वेदान्त नाप ज्वः लाःगु धका धाःगु दु। हिन्दू धर्मया देवी परम्पराया निंतिं थ्व ग्रन्थ महत्त्वपूर्ण दु।
श्लोक
[सम्पादन]थुकिया श्लोक थ्व कथं दु- सो महो अर्न सरस्वती केतुना धियो विश्व। विराजती ।।
लिधंसा
[सम्पादन]स्वयादिसँ
[सम्पादन]
| |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|