कृष्ण-यजुर्वेदशुक्ल यजुर्वेद थें हे यजुर्वेदया छगू शाखा ख। वर्तमानय् कृष्ण यजुर्वेदया शाखाय् ४ संहिता -तैत्तिरीय, मैत्रायणी, कठ व कपिष्ठल उपलब्ध दु। कृष्ण यजुर्वेदय् मंत्रत नापं 'तन्त्रियोजक ब्राह्मण'तेत नं सम्मिश्रण यानातःगु दु। मंत्र तथा ब्राह्मणया एकत्र मिश्रण 'कृष्ण यजुः'या कृष्णत्व(हाकूगु) कारण ख तथा मंत्रतेगु विशुद्ध व अमिश्रित हे 'शुक्ल यजुष्'या शुक्लत्व (यचुगु) कारण ख। तैत्तरीय संहिता (कृष्ण यजुर्वेदया शाखा)यात 'आपस्तम्ब संहिता' नं धाइ। महर्षि पंतजलिद्वारा उल्लिखित यजुर्वेदया १०१ शाखाय् थ्व ईलय् केवल उपरोक्त न्यागु- वाजसनेय, तैत्तिरीय, कठ, कपिष्ठल व मैत्रायणी जक्क ल्यनाच्वंगु दु। यजुर्वेद स्वया उत्तरवैदिक युगया राजनीतिक, सामाजिक व धार्मिक जीवनया जानकारी थुकिलिं लुयावः। थ्व निता शाखातय्गु अंतर थ्व दु कि शुक्ल यजुर्वेद पद्य (संहिता)तेगु विवेचनात्मक सामग्री (ब्राह्मण) स्वया पृथक दु, गनकि कृष्ण यजुर्वेदय् निता हे उपस्थित दु। यजुर्वेदय् वैदिक अनुष्ठानया प्रकृतिइ विस्तृत चिन्तन दु व थुकिलि यज्ञ संपन्न याइपिं प्राथमिक ब्राह्मण व आहुति बीबिलय् प्रयुक्त मन्त्रय् गीति पुस्तिका नं तयातःगु दु। थ्व कथं यजुर्वेद यज्ञतेगु आधारभूत तत्त्वतेगु दकलय् सतिकं च्वंगु वेद ख। यजुर्वेद संहितात संभवतः अंतिम रचित संहिता ख, थ्व ई. पू. निगु सहस्त्राब्दीया अंतं निसें प्रथम सहस्त्राब्दीया आरंभिक शताब्दितेगु दथुइ लूगु ख।
