उपमा

उपमा काव्यया ख्यलय् छगू अलङ्कार (तिसा) ख। थ्व अलङ्कार अर्थ अलङ्कारया छगू प्रकार ख। नेपालभाषाया च्वमि रत्न ध्वज जोशीजुं काब्यया तिसा सफूलि च्वयादीकथं "छगू हे वाक्यय् निगु पदार्थय अर्थात उपमान व उपमेयया विधर्म्यरहित, वाच्य अर्थात साधर्म्य वाचक "थे" आदि शब्दद्वारा प्रतिपादित सादृश्य (समानता) गन वइ, अन उपमा अलङ्कार जुइ।"

उपमा संस्कृतया महाकवि कालिदासं थःगु काव्यय् यक्व छ्यलातःगु दु। वय्‌कःया उपमा सिक्क नांजा। उपमाया लक्षणया बारेय् अप्पय्यदीक्षितजुं थथे च्वयादिगु दु-

उपमा यत्र सादृश्यलक्ष्मीः उल्लसति द्वयोः ।

हंसीव कृष्ण ते कीर्तिः स्वर्गङ्गामवगाहते ॥

प्रकार

उपमा पूर्ण वा लुप्त जुइफु। उपमान, उपमेय, उपमावाचक व समान धर्म प्यतां दूगु उपमा पूर्ण जुइ धाःसा थ्व प्यताय् छुं छता वा अप्व मदुसा उपमा लुप्त जुइ।

स्वया दिसँ

• काव्य
• रस
• भाव